woensdag 9 november 2011

rara, welke kleur?

Op de cursus kregen we de volgende opdracht:
Beeld een kleur uit in vier tekeningen.























En deze..........

maandag 31 oktober 2011

Louis en Ole gaan logeren

Zaterdag 27 oktober 2011. Jan Stam

Vannacht sliepen onze kleinzonen Louis en Ole een nachtje bij ons.
Tobias en Jitske konden daardoor naar een concert in Haarlem. Louis is
drie jaar. Ole is drie maanden en sliep voor het eerst bij ons zonder
zijn Amsterdamse ouders . Hij slaapt  in een soort reiswieg op ons
strijkkamertje, waardoor ik ’s morgens zonder verschoning in een vuile
onderbroek de dag moet beginnen. Hij huilt zelden en is in zo een
periode waarin hij heel gemakkelijk aan het lachen te maken is.Althans
onze Ole. Gekoetel tovert een stralende lach over zijn hele gezichtje.
Tobias heeft hem al eens aan het kraaien gehad en dat wil ik ook
bereiken met mijn gepoepoe, toetoe, poepoepoe. Brede lach, maar nog
geen schatertje.


















Gisteravond om 11 uur moesten we hem wakker maken om een flesje
zorgvuldig afgetapte Jitskezog te geven. Het is de hele avond heel
stil, vredig boven. Louis is na een lange reeks verhaaltjes en liedjes
direct in slaap gevallen. We zijn een beetje nerveus en onzeker of
alles goed gaat verlopen. Het flesje verwarmen we in een steelpannetje
met heet water. Anja maakt Ole voorzichtig wakker en het jongetje is
nog zo doezelig dat hij zelfs niet lacht. Nou, ja een bescheiden,
nauwelijks noemenswaardig lachje weten we hadadadada-end te ontlokken.
Op mijn pols test ik de temperatuur van een druppel moedermelk
doodsbang met gloeiend hete melk dat lekkere bekkie te verbranden. Geen
probleem,de melk voelt goed aan en in een mum van tijd is de fles leeg.
Terug in zijn bedje een felle, doordringende krijs van niet meer dan 10
tellen en de schat slaapt weer.
Om een uur of acht word ik wakker, maar om die tijd heeft Jitske al
weer de eerste voeding gegeven. Beneden tref ik haar aan in ochtendjas,
Louis op de grond tussen zijn autootjes, plastic beesten en boekjes
rustig aan het puzzelen en Ole ligt op de rode bank op zijn rug rond te
loeren en mijn pruttelende kop boven zijn gezichtje trakteert me zonder
dralen op zijn eerste brede lach. Louis gaat in het grote bad. Vindt
hij heerlijk. Speelt met alles wat er ronddrijft en is voortdurend aan
het kletsen in zijn fantasiewereld. We rijden met Louis naar Bergen ,
naar de zaterdagse markt en we pikken een stukje kunstmarkt mee. Achter
in de auto ligt Louis dubbel van het lachen om een lange serie
woordgrapjes. Voor ieder woord zetten we een f: kijk folk, een fuis,
een fus (wolk, huis, bus) met als hoogtepunt : kijk een foto (auto).
Bij de slager kopen we faantjes, kaantjes. Louis is een verbaal wonder,
praatgraag en gek op taalspelletjes. Hij geniet.

In het Oude Raadhuis zet eigenaar van Zelst (oud-vader) de eerste
koffie en trakteert hij Louis op een hand snoepjes. We blijven even
hangen , omdat beeldend kunstenaar Huug Zentveld ons enthousiast
begroet. We zijn oma buiten kwijt en op het veld rond de ruïne roept
Louis keihard: Oma, waar ben je!!Bergen ontwaakt. We vinden oma Anja
bij de kaaskraam, waar Louis handig wat  kaasblokjes scoort tussen de
snoepjes door  Bij de Oude Bergense Boekhandel worden we  joviaal
ontvangen. De boekverkoopster geeft dat “spontane, vrolijke, gezellige
jongetje” een kleurplaat,Swinkels laat ons de tentoongestelde
tekeningen van Kurpershoek zien. Ze zijn mooi, maar ik denk , dat kan
Tobias ook, maar dan beter. “Vindt hij kleuren leuk? “, vraagt het
verkoopmeisje een kleurplaat overhandigend. “Nou, Louis is meer een
dichter”, schep ik op. We wandelen langs de kramen terug naar de auto.
Achterin heeft Louis weer de grootste lol. Nu zetten we voor alles wat
we zien het woordje nep. We zien nepbomen, nepwegen, af en toe een
nepfiets, nepkoeien, nepwolken en naast nepLouis zit nepopa. Zo zijn we
snel weer thuis waar Ole nog steeds lachend ligt rond te kijken. Niet
nep.  Na een uurtje laden we Louis op de fiets in het voorzitje en met
Tobias rijden we naar neef Kolja(3,0)  om naar de markt in Alkmaar te
rijden. Spontaan vallen de neven in elkaars armen, terwijl kersverse
nicht Lovis(0,0) goddelijk ligt te slapen op het bureau. Maar al snel
is er het eerste en enige smetje op de vriendschap van de neven. Zonder
moedwil pakt Louis het speeltje van Lovis en Kolja barst in een
verrassende zeer verdrietige huilbui uit. Al snel helpen troostende
woorden en wat later lopen ze hand in hand over de markt en door de
Langestraat. Op de Kaasmarkt eten we onze lekkere Vlaamse frietjes .
Bij Jeroen de Vries speelt Kolja zijn thuiswedstrijd en zit al ruig te
schommelen op de wipstier, voordat Louis het in de gaten heeft.
Snoepend van de stukjes worst lopen we terug.
Het afscheid is het enige trieste moment.